อธิบายอาการแพ้อาหาร

คำแนะนำมาจากทีมงานระดับนานาชาติ นำโดย McMaster University ซึ่งได้พัฒนาแนวปฏิบัติสำหรับการป้องกันและการจัดการปฏิกิริยาแพ้อาหารที่ศูนย์ดูแลเด็กและโรงเรียน แนวทางดังกล่าวได้รับการตีพิมพ์ในวารสารJournal of Allergy and Clinical Immunology "การจัดการกับการแพ้อาหารเป็นหัวข้อที่ละเอียดอ่อน" ซูซาน วาเซอร์แมน ประธานคณะกรรมการแนวทาง ผู้แพ้อาหาร และศาสตราจารย์ด้านการแพทย์แห่งมหาวิทยาลัยแมคมาสเตอร์กล่าว "เป้าหมายของเราคือการช่วยให้ชุมชนโรงเรียนเข้าใจถึงความเสี่ยงของการเกิดอาการแพ้ และเสนอแนวทางที่มีหลักฐานประกอบในการจัดการ" แนวปฏิบัติแนะนำให้ผู้ดูแลเด็กและบุคลากรในโรงเรียนได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับวิธีป้องกัน รู้จัก และตอบสนองต่ออาการแพ้ หลักเกณฑ์ยังแนะนำให้มีเครื่องฉีดอัตโนมัติอะดรีนาลีนที่ไม่ได้กำหนดซึ่งขายภายใต้ชื่อแบรนด์ ALLERJECT, Emerade และ EpiPen ไว้ในสถานที่ หลักเกณฑ์แนะนำว่าไม่มีข้อห้ามด้านอาหารทั่วทั้งไซต์ เช่น โรงเรียนที่ 'ปลอดถั่ว' หรือโซนที่จำกัดสารก่อภูมิแพ้ เช่น โต๊ะ 'ปลอดนม' ยกเว้นในสถานการณ์พิเศษที่จำกัด การวิจัยพบหลักฐานเพียงเล็กน้อยว่าการห้ามอาหารได้ผล ศูนย์ดูแลเด็กและโรงเรียนอาจใช้กลยุทธ์สามัญสำนึกอื่นๆ เพื่อลดความเสี่ยงของปฏิกิริยา เช่น การให้ผู้ใหญ่ดูแลในช่วงเวลาอาหารว่างและมื้ออาหาร การหลีกเลี่ยงสารก่อภูมิแพ้ในหลักสูตรและกิจกรรมทัศนศึกษา และส่งเสริมการล้างมือ ตั้งแต่หนึ่งถึงร้อยละ 10 ของทารกและเด็กก่อนวัยเรียน และหนึ่งถึงร้อยละ 2.5 ของเด็กนักเรียนมีอาการ แพ้อาหาร คนส่วนใหญ่ที่มีอาการแพ้อย่างรุนแรงที่เรียกว่า anaphylaxis จะรอดชีวิตได้ แม้ว่าอาจทำให้เสียชีวิตได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากไม่รักษาปฏิกิริยาดังกล่าว "เนื่องจากเด็ก ๆ ใช้เวลาส่วนใหญ่ในศูนย์ดูแลเด็กและโรงเรียน จึงไม่น่าแปลกใจที่การจัดการการแพ้อาหารกลายเป็นหัวข้อที่น่ากังวลในสภาพแวดล้อมเหล่านี้" แนวทางดังกล่าวกล่าว "ความวิตกกังวลและความกลัวเกี่ยวกับความเสี่ยงของการสัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้ในอาหารโดยไม่ได้ตั้งใจ และภาระในการจัดการกับความเสี่ยงนั้น อาจจำกัดการมีส่วนร่วมของเด็กในกิจกรรมประจำวัน เด็กที่แพ้อาหารก็มีความเสี่ยงที่จะถูกรังแกจากโรคภูมิแพ้เช่นกัน" คณะกรรมการแนวปฏิบัติระหว่างประเทศประกอบด้วยผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพ 22 คน ผู้บริหารโรงเรียน และผู้ปกครองของเด็กที่มีและไม่มีอาการแพ้อาหาร พร้อมด้วยทีมนักวิจัยหกคนที่มีความเชี่ยวชาญด้านระเบียบวิธี การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบเกี่ยวกับวิธีปฏิบัติในการจัดการการแพ้อาหารในโรงเรียนพบว่ายังขาดหลักฐานคุณภาพสูง ดังนั้นคำแนะนำในแนวปฏิบัติจึงถูกให้คะแนนแบบมีเงื่อนไข ในหลายกรณี นโยบายและแนวปฏิบัติปัจจุบันที่โรงเรียนและศูนย์ดูแลเด็กอาจไม่ได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานที่ดีที่สุด Waserman กล่าวว่า "ไม่สามารถกำจัดความเสี่ยงของอาการแพ้ได้ทั้งหมด "อย่างไรก็ตาม การแทรกแซงตามหลักฐานอาจช่วยให้สมาชิกในชุมชนจัดการความเสี่ยงและสนับสนุนนักเรียนที่เป็นโรคภูมิแพ้ได้" "เมื่อมีการวิจัยเพิ่มเติม คำแนะนำบางอย่างอาจต้องได้รับการปรับปรุง" เธอกล่าว "เราหวังว่าจะได้เห็นการวิจัยที่มีคุณภาพสูงมากขึ้นในอนาคต" แนวทางนี้ได้รับการรับรองโดยเครือข่ายโรคภูมิแพ้และโรคหอบหืดแห่งสหรัฐอเมริกา American Academy of Allergy, โรคหอบหืดและวิทยาภูมิคุ้มกัน; วิทยาลัยโรคภูมิแพ้ โรคหอบหืด และวิทยาภูมิคุ้มกันแห่งอเมริกา; สมาคมโรคภูมิแพ้และภูมิคุ้มกันวิทยาคลินิกแห่งแคนาดา; และองค์การโรคภูมิแพ้โลก งานนี้ได้รับทุนสนับสนุนจาก Allergy, Genes and Environment Network (AllerGen) ซึ่งเป็นเครือข่ายการวิจัยที่ได้รับทุนสนับสนุนจากรัฐบาลกลางของแคนาดา